Déclaration: 30 novembre 2017 |

Déclaration du Procureur de la CPI, Fatou Bensouda, sur la situation relative aux navires battant pavillons comorien et autres

Au terme d'un réexamen approfondi et consciencieux de tous les éléments pertinents, notamment de nouvelles informations reçues par mon Bureau, j'ai finalement décidé de confirmer ma précédente décision du 6 novembre 2014 en ce qui concerne la situation relative aux navires battant pavillons comorien, grec et cambodgien et de clore cet examen préliminaire.

Cette décision, qui a été déposée hier devant la Chambre préliminaire I, est définitive et ne peut être révoquée qu'à ma seule discrétion visée à l'article 53‑4 du Statut de Rome, le traité fondateur de la Cour, de reconsidérer une décision de ne pas poursuivre à la lumière de faits ou de renseignements nouveaux. Les motifs de cette décision ont été présentés aux juges de la Cour pénale internationale (la « CPI » ou la « Cour »), au titre de la règle 108‑3 du Règlement de procédure et de preuve. Le résumé communiqué ci‑dessous à titre officieux est proposé à titre purement indicatif.

Ma décision finale fait suite à la demande de la Chambre préliminaire I, qui avait pris effet sur décision de la Chambre d'appel datée du 6 novembre 2015.

Ma décision repose sur une analyse minutieuse du raisonnement de la Chambre préliminaire I, un réexamen approfondi de tous les éléments disponibles lors de la décision prise en novembre 2014, et un nouvel examen de toutes les observations présentées et des informations mises à la disposition de mon Bureau au cours de la période comprise entre 2015 et 2017 par des représentants de l'Union des Comores et des victimes ayant participé à la procédure. Au total, mon Bureau a réexaminé plus de 5000 pages de documents, y compris les témoignages de plus de 300 passagers qui se trouvaient à bord du Mavi Marmara, ainsi que d'autres documents.

Au terme de cette analyse détaillée, je reste convaincue qu'il existe une base raisonnable permettant de croire que des crimes de guerre ont été commis par des membres des forces de défense israéliennes lors de l'arraisonnement du Mavi Marmara le 30 mai 2010 et ultérieurement. Aucune affaire potentielle qui découlerait de cette situation ne peut toutefois, sur le plan juridique, être considérée comme étant « suffisamment grave » au regard du Statut de Rome pour être recevable devant la Cour, ce qui exclut donc toute possibilité d'ouverture d'une enquête.

J'ai tout d'abord conclu, à mon humble avis et au terme d'un examen minutieux, que les arguments présentés par la Chambre préliminaire I dans sa demande ne justifiaient pas que je revienne sur ma précédente décision. Plus précisément, au terme d'un nouvel examen et d'une nouvelle évaluation consécutifs à cette demande, j'ai confirmé le raisonnement juridique qui avait prévalu quant au niveau de preuve applicable aux examens préliminaires au titre de l'article 53‑1, aux critères d'examen que devait retenir la Chambre préliminaire au titre de l'article 53‑3 ainsi qu'à l'analyse effectuée sur des questions de fond.

J'ai considéré, en second lieu, que l'Union des Comores et les représentants légaux des victimes n'étaient pas parvenus à démontrer que l'analyse des renseignements dont disposait mon Bureau en 2014 était dénuée de fondement, arbitraire ou erronée en droit. Compte tenu des informations dont ce dernier disposait alors, il n'existait aucune base raisonnable permettant de croire que les crimes allégués avaient été commis à grande échelle ou qu'ils s'inscrivaient dans le cadre d'un plan ou d'une politique quelconque. Mon Bureau n'a pas non plus commis d'erreur dans son analyse de la nature ou des répercussions des crimes en cause, ni pour ce qui est des allégations d'actes répréhensibles commis sur le territoire israélien échappant à la compétence de la Cour.

En outre, dans un souci d'exhaustivité et de transparence, et bien que cela ne soit pas exigé explicitement dans le contexte de la règle 108‑3, j'ai tenté de déterminer si les nouveaux éléments mis à notre disposition après le rapport de novembre 2014 (en 2015-2017) justifiaient que je revienne sur ma décision initiale. Toutefois, j'ai conclu que les observations faites par l'Union des Comores et les représentants légaux des victimes à la lumière de ces nouveaux éléments, dans certains cas, concordaient avec les conclusions initiales de mon Bureau et, dans d'autres, n'étaient étayées par aucune des informations disponibles.

Pour toutes ces raisons, j'ai donc confirmé ce que j'avais déjà fait valoir et j'ai décidé de clore cet examen préliminaire. Ainsi que l'a confirmé la Chambre d'appel, il revient au Procureur, et à elle-seule, de prendre cette « décision définitive ».

Pour conclure, je souhaite rappeler que ma décision finale est le fruit d'une analyse juridique des critères applicables au regard du Statut de Rome, réalisée en toute indépendance et en toute impartialité. Je souhaite néanmoins dire sans détours que je suis parfaitement consciente des répercussions des crimes allégués sur les victimes et leurs familles et que la conclusion à laquelle je suis parvenue ne saurait excuser les crimes qui ont pu être commis dans le cadre des événements liés au Mavi Marmara.

Le Bureau du Procureur de la CPI mène des examens préliminaires, des enquêtes et des poursuites à propos du crime de génocide, de crimes contre l'humanité et de crimes de guerre, en toute indépendance et en toute impartialité. Il poursuit actuellement des enquêtes au Burundi, en Ouganda, en République démocratique du Congo, au Darfour (Soudan), en République centrafricaine (deux enquêtes distinctes), au Kenya, en Libye, en Côte d'Ivoire, au Mali et en Géorgie. Il conduit également des examens préliminaires à propos des situations en Afghanistan, en Colombie, au Gabon, en Guinée, en Iraq/Royaume-Uni, au Nigéria, en Palestine et en Ukraine.

[email protected]

بعد إعادة تقييم جميع المواد ذات الصلة تقييما شاملا ومدروسا، ومن ضمنها معلومات جديدة تلقاها مكتبي، قررتُ في نهاية المطاف أن أؤكد من جديد قراري السابق الصادر في 6 تشرين الثاني/نوفمبر 2014 في الحالة المتعلقة بالسفن المسجلة في اتحاد جزر القمر، وجمهورية اليونان الهيلينية، ومملكة كمبوديا وإغلاق هذه الدراسة الأوّلية.

وهذا القرار، الذي قُدّم بالأمس إلى الدائرة التمهيدية الأولى، نهائي ولا يخضع إلا لتقديري المستمر بموجب المادة 53 (4) من نظام روما الأساسي – المعاهدة المؤسِّسة للمحكمة – لإعادة النظر في قرار عدم السير في الإجراءات على أساس وقائع أو معلومات جديدة. وقد قُدِّمت أسباب هذا القرار إلى قضاة المحكمة الجنائية الدولية (أو ''المحكمة'')، بموجب المادة 108 (3) من القواعد الإجرائية وقواعد الإثبات الخاصة بالمحكمة. والموجز الوارد أدناه لا يحتج به رسميا وهو لأغراض العلم فقط.

وقد صدر قراري النهائي بناء على طلب الدائرة التمهيدية الأولى، الذي دخل حيّز النفاذ بقرار دائرة الاستئناف الصادر بتاريخ 6 تشرين الثاني/نوفمبر 2015.

ويستند قراري إلى ما هو آت: تحليل دقيق لتسبيب الدائرة التمهيدية الأولى؛ وإعادة نظر شاملة في جميع المعلومات المتاحة وقت صدور القرار في تشرين الثاني/نوفمبر 2014؛ ودراسة جديدة لجميع الحجج والمعلومات التي قدمها ممثلو اتحاد جزر القُمر والمجني عليهم المشاركون إلى مكتبي في الفترة ما بين عامي 2015 و2017. وإجمالا، حلل مكتبي من جديد أكثر من 000 5 صفحة من الوثائق، من بينها الروايات الشخصية لأكثر من 300 راكب على متن مافي مرمرة، فضلا عن مواد أخرى.

واستنادا إلى هذا التحليل الشامل، لا يزال استنتاجي هو وجود أساس معقول للاعتقاد بأن بعض أفراد قوات الدفاع الإسرائيلية ارتكبوا جرائم حرب في أثناء وبعد الصعود على ظهر السفينة مافي مرمرة في 30 أيار/مايو 2010؛ غير أنه لا يمكن من الناحية القانونية اعتبار أي دعوى محتملة تنشأ عن هذه الحالة ''على درجة كافية من الخطورة'' بموجب نظام روما الأساسي لكي تكون مقبولة أمام هذه المحكمة، وهو ما يمنع فتح تحقيق.

أولا، ومع كامل الاحترام، فإنه في رأيي وبناء على تقييم دقيق، خلصتُ إلى أن طلب الدائرة التمهيدية الأولى لم يتضمن أسبابا مسوغة لإلغاء قراري السابق. وقد حملني بالأخص التقييم والتدقيق الإضافيان اللذان أجريناهما بناء على طلب الدائرة التمهيدية الأولى على أن أؤكد من جديد التسبيب القانوني الذي أجراه مكتبي في ما يتعلق بمعيار الإثبات الخاص بالدراسات الأولية بموجب المادة 53 (1)، ومعيار المراجعة الذي ينبغي أن تطبقه الدائرة التمهيدية بموجب المادة 53 (3)، والتحليل الموضوعي الذي أُجري فعلا.

ثانيا، لا تبرهن الدفوع التي قدمها اتحاد جزر القُمر والممثلون القانونيون للمجني عليهم على أن تقييم مكتبي للمعلومات التي أُتيحت في عام 2014 كان غير معقولا أو غير عادلا أو به عوار قانوني. وعلى وجه الخصوص، لم يوجد أساس معقول، استنادا إلى المعلومات المتاحة، للاعتقاد بأن الجرائم المحددة ارتُكبت على نطاق واسع أو في إطار خطة أو سياسة. ولم يخطئ مكتبي أيضا في تقييم طبيعة الجرائم المحددة أو أثرها، أو في نهجه تجاه الادعاءات بارتكاب صور أخرى من سوء السلوك في إقليم إسرائيل، خارج اختصاص هذه المحكمة.

يضاف إلى ذلك أنه – ابتغاء للاكتمال والشفافية - نظرتُ في ما إذا كانت المواد الجديدة التي توافرت بعد التقرير الصادر في تشرين الثاني/نوفمبر 2014 (في الفترة من عام 2015 إلى عام 2017) تُعيّن عليّ أن أحيد عن استنتاجاتي السابقة، على الرغم من أن سياق القاعدة 108 (3) لا يقتضي ذلك بالضرورة. ولكني قررتُ أن الحجج التي قدمها اتحاد جزر القُمر والممثلون القانونيون للمجني عليهم، استنادا إلى هذه المواد الجديدة، كانت إما منسجمة مع النتائج الأوّلية التي توصل إليها مكتبي أو مفتقرة إلى سند معقول من أي من المعلومات المتوافرة.

بناء على ذلك، ولهذه الأسباب جميعها، أؤكدُ تسبيبي السابق وأقررُ إغلاق هذه الدراسة الأوّلية. ويرجع هذا ''القرار الأخير'' إلى المدعي العام وحده، كما أكدت دائرة الاستئناف.

وختاما، أودُ أن أكرر أن قراري النهائي يبرز التقييم القانوني المستقل والمتجرد للمعايير المنطبقة بموجب نظام روما الأساسي. ولكن أريدُ أن أوضح أنني أدركُ تمام الإدراك أثر الجرائم المــُدّعى بارتكابها على المجني عليهم وأُسرهم، ولا يبرر استنتاجي أي جرائم قد تكون ارتُكبت في ما يتصل بحادثة مافي مرمرة.

يُجري مكتب المدعي العام بالمحكمة الجنائية الدولية دراسات أوّلية وتحقيقات وأعمال مقاضاة تتميز بالاستقلالية والتجرد في جرائم الإبادة الجماعية والجرائم ضد الإنسانية وجرائم الحرب. ويُجري المكتب تحقيقات في: بوروندي، وأوغندا، وجمهورية الكونغو الديمقراطية، ودارفور (السودان)، وجمهورية أفريقيا الوسطى (تحقيقين منفصلين)، وكينيا، وليبيا، وكوت ديفوار، ومالي، وجورجيا. ويُجري المكتب أيضا دراسات أوّلية تتصل بالحالة في أفغانستان، وكولومبيا، وغينيا، والعراق/المملكة المتحدة، وفلسطين، ونيجيريا، وأوكرانيا، والغابون.

بيان المدعية العامة للمحكمة الجنائية الدولية، فاتو بنسودا، بشأن الحالة المتعلقة بالسفن المسجلة في اتحاد جزر القُمر ودول أخرى

Ofisime gelmiş son bilgiler dahil bütün ilgili belgeleri dikkat ve titizlikle inceledikten sonra, Komor Birliği Devleti, Yunanistan ve Kamboçya Krallığı adına kayda geçmiş teknelerin durumu konusunda 6 Kasım 2014 tarihinde verdiğim kararı aynen tekrarlıyorum ve bu ön soruşturmayı sonlandırıyorum. 

Dün Ön Soruşturma Dairesi I'in dosyasına giren bu karar nihaidir, yeni bulgular ve bilgiler ışığında önceden verilmiş bir kararı tekrar gözden geçirme işlemi,  Uluslararası Ceza Mahkemesi kuruluşuna temel teşkil eden Roma Statüsü'ndeki Madde 53(4)'nın bana tanımış olduğu takdir yetkisi ile yapılmıştır. Madde 108(3)'de belirtilen Kanıt ve Çalışma Esasları uyarınca alınmış olan bu kararın gerekçeleri  Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin (bundan böyle "UCM" veya "Mahkeme" olarak ifade edilecektir) hakimlerine  bildirilmiştir. Aşağıdaki açıklamalar buyurucu özellik taşımaz ve sadece bilgi vermek amacıyla yapılmaktadır.  

Benim nihai kararım Temyiz Dairesi'nin 6 Kasım 2015'teki kararı neticesinde yürürlüğe giren Ön Soruşturma Dairesi I'in talebinden etkilenmiştir.

Herşeyden önce ifade etmek isterim ki, saygı çerçevesinde ve titizlikle yürütülen bir incelemeyi takiben, Ön Soruşturma Dairesi I'in talebinde kararımı değiştirmek için yeterli neden bulunmadığı sonucuna ulaştım. Daha açık ifade etmek gerekirse, Ön Soruşturma Dairesi I'in talebini tekrar değerlendirip tetkik ettiğim zaman, Madde 53(1) uyarınca Ön Soruşturma Dairesi I'in yaptığı ön araştırmanın standardı, Madde 53(3) uyarınca Ön Soruşturma Dairesi I'in bilgileri gözden geçirme standardı ve yapılan detaylı analiz konularında Ofisimin yürüttüğü muhakemede  haklı olduğu kanaatine vardım.

Kararımın temelini şu faktörler oluşturmaktadır:  Ön Soruşturma Dairesi I'in yürüttüğü muhakemenin dikkatle analiz edilmesi; 2014'te verilen karar sırasında elde olan bütün bilgilerin dikkatle bir kez daha gözden geçirilmesi; ve 2015 ile 2017 arasında Komor Birliği Devleti ve olayda mağdur olmuş taraf temsilcilerinin benim Ofisime gönderdiği bilgilerin yeni baştan incelenmesi.  Benim Ofisim Mavi Marmara gemisindeki 300'ü aşkın yolcunun verdiği kişisel ifade dahil toplam olarak 5,000'den fazla belgeyi ve diğer dokümanı bir kez daha analiz etmekle yükümlü olmuştur.

Bu son derece detaylı analiz sonucunda 30 Mayıs 2010 tarihinde İsrail Savunma Kuvvetlerinden bazı elemanların Mavi Marmara'ya biniş öncesinde ve sonrasında gemideki yolculara karşı savaş suçu işlediklerini hala düşünüyorum, ancak gene de Roma Statüsü kapsamında yasaldır diyebileceğimiz ve bu Mahkeme'nin de kabul edeceği ölçüde "yeterli ağırlığı" olan deliller ortaya çıkmıyor, ve yeni bir soruşturma başlatılmasını gerektirmiyor.  

Herşeyden önce şunu ifade etmek isterim: Dikkatle yürüttüğümüz değerlendirme sonucunda Ön Soruşturma Dairesi I'in iddialarının daha önceki kararımı geri çekmem için yeterli sebep oluşturmadığı kanaatine vardım. Daha açık ifade etmek gerekirse, Ön Soruşturma Dairesi I'in iddialarına cevaben başlattığımız ve bana yol gösteren incelemeler ve tetkik sonucunda, Savcılığımın daha önce ileri sürmüş olduğu, 53(1) sayılı madde gereğince yürütülen ilk soruşturmadaki  delillerin standardı, 53(3) sayılı madde kapsamında Ön Soruşturma Dairesi I'in yürütmesi gereken denetimin standardı, ve yapılmış olan kapsamlı analizler gibi yasal değerlendirmelerde haklı olduğu sonucuna vardım.

İkinci olarak ifade etmek istediğim konu şudur: Komor Birliği Devleti ve diğer mağdur temsilcilerinin iddiaları, 2014 yılında bize intikal eden bilgiler ışığında Ofisimin kabul edilemez, haksız, ve hukuka aykırı bir karar verdiğini ispatlamıyor.  Özellikle de, ileri sürülen suçların geniş kapsamlı ve bir plan veya program dahilinde işlenmiş olduğuna inanmamız için o gün elimizde yeterli bir bilgi mevcut değildi. Ayrıca Ofisim, ileri sürülen bu suçları ve onların etkilerini değerlendirmekte veya bu Mahkemenin yetki alanı dışındaki İsrail'de başka suç iddialarına yaklaşımında da hata yapmamıştır.

Bundan başka, olayı tümüyle ve şeffaf bir şekilde ortaya koymak amacıyla belirtmek isterim ki, her ne kadar 108(3) sayılı madde bunu bizden talep etmiyorsa da, 2014 Kasım ayında tamamlanan rapordan sonra (2015-2017 arası) bize ulaşan yeni belgeleri de dikkate aldım ve bunlarda daha önceki kararımdan vazgeçmemi gerektirecek bir bilgi olup olmadığını inceledim. Ancak, Komor Birliği Devleti ve mağdur temsilcilerinin sunduğu bu yeni belgeler hem Ofisimin verdiği ilk kararın doğruluğunu kuvvetlendirdi hem de bunların elde mevcut olan hiç bir bilgiyle ciddi olarak uyuşmadığını ortaya çıkardı.

Bütün bu nedenlerden dolayı, daha önceki muhakememi yineliyorum ve bu ilk soruşturmayı sona erdiriyorum. Temyiz Dairesinin de teyid ettiği gibi, bu "son karar" sadece Savcı içindir.

Son olarak tekrarlamak isterim: Verdiğim bu nihai karar, Roma Statüsü'ndeki uygulanabilir kriterlerin bağımsız ve adil bir biçimde yasal değerlendirilmesini yansıtmaktadır. Ancak şunu da açıkça belirtmeliyim ki, ileri sürülen suçların mağdurlar ve onların aileleri üstünde bıraktığı etkiyi çok iyi anlıyorum ve kararım Mavi Marmara olayında işlendiği ileri sürülen hiçbir suçu mazur göstermez.   

Uluslararası Ceza Mahkemesi Savcısı soykırım suçları, insanlık suçları ve savaş suçları ile ilgili ön soruşturmaları, ve incelemeleri, bağımsız ve adil bir şekilde yürütür, ve bu suçlar için kovuşturma başlatır. Savcılık Ofisi Burundi Cumhuriyeti, Uganda, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Darfur (Sudan), Orta Afrika Cumhuriyeti (iki ayrı soruşturma), Kenya, Libya, Fildişi Sahili, Mali ve Gürcistan ile ilgili soruşturma yürütmüştür. Ayrıca Savcılık Ofisi halen Afganistan, Kolombiya, Gine, Irak/Birleşik Krallık, Filistin, Nijerya, Ukrayna, ve Gabon için de ön soruşturma yürütmektedir.

[email protected]

Uluslararası Ceza Mahkemesi Savcısı Fatou Bensouda’nın Komor Birliği Devleti ve Diğerleri adına kayda geçmiş teknelerin durumıma ilişkin açıklaması

בעקבות קיום הערכה יסודית ומעמיקה של כלל החומרים הרלבנטיים, כולל מידע חדש שהתקבל במשרדי, החלטתי בסופו של דבר לאשר מחדש את החלטתי הקודמת מיום 6 בנובמבר 2014 לגבי כלי שיט הרשומים באיחוד איי קומורו, הרפובליקה ההלנית של יוון ובממלכת קמבודיה, ולסגור בדיקה מקדמית זאת.

החלטתי זאת, שהוגשה אתמול לערכאת קדם-המשפט (Pre-Trial Chamber I) בבית הדין הפלילי הבינלאומי ("ICC" או "בית הדין"), היא סופית וכפופה אך ורק לשיקול דעתי על-פי סעיף (4)53 של אמנת רומא – האמנה המכוננת של בית הדין – המאפשר לי לשקול מחדש החלטה שלא לפתוח בחקירה על בסיס עובדות או מידע חדשים. הסיבות להחלטה זאת הוגשו לשופטים של בית הדין, על-פי כלל (3)108 של כללי סדר הדין והראיות של בית הדין. הסיכום הבלתי-מוסמך דלהלן הנו למטרות מידע בלבד.

החלטתי הסופית הונעה על-ידי בקשת ערכאת קדם-המשפט (Pre-Trial Chamber I), שנכנסה לתוקף בעקבות החלטת ערכאת הערעור של בית הדין מיום 6 בנובמבר 2015.

החלטתי מבוססת על ניתוח מדוקדק של נימוקי ערכאת קדם-המשפט,; בחינה מעמיקה מחדש של כל המידע שהיה זמין בעת ההחלטה מנובמבר 2014; ובדיקה דה נובו של כל המסמכים והמידע שהוגשו ונעשו זמינים למשרדי בתקופה שבין 2015 ל-2017 על-ידי נציגי האיחוד של איי קומורו והקרבנות המשתתפים בהליכים. לסיכום, משרדי בחן וניתח מחדש למעלה מ-5,000 עמודים של מסמכים, כולל סיפוריהם האישיים של למעלה מ-300 נוסעים שהיו על ה"מאווי מרמרה", וכן חומרים נוספים.

על בסיס ניתוח מקיף זה, נותרת בעינה מסקנתי שקיים בסיס סביר להאמין שבוצעו פשעי מלחמה על-ידי חלק מכוחות צה"ל בעת ואחרי העלייה על ה"מאווי מרמרה" ב-30 במאי 2010. עם זאת, אף תיק פוטנציאלי הנובע ממצב זה אינו יכול, מבחינה משפטית, להחשב כבעל "חומרה מספקת" על-פי אמנת רומא להיות קביל לפני בית הדין, ובכך נחסמה פתיחת חקירה.

ראשית, לאחר שבחנתי בכובד ראש את החלטת ערכאת קדם-המשפט הנכבדת, הגעתי למסקנה שבקשת ערכאת קדם-המשפט לא סיפקה עילה מוצדקת להפוך את החלטתי הקודמת. במיוחד, הערכתנו ובדיקתנו המחודשת לאחר בקשת ערכאת קדם-המשפט, הובילה אותי למסקנה כי עליי לאשר מחדש את ההנמקה המשפטית של משרדי לגבי סף ההוכחה הנדרש בבדיקות מקדמיות על-פי סעיף (1)53; מידת ההתערבות של ערכאת קדם-המשפט ביחס להחלטות על-פי סעיף (3)53; והניתוח המהותי שנעשה בפועל על ידי משרדי.

שנית, הטיעונים שהוצגו על-ידי איחוד איי קומורו ונציגיהם המשפטיים של הקרבנות אינם מראים שהערכת משרדי על בסיס המידע שהיה זמין ב-2014 הייתה בלתי-סבירה, בלתי הוגנת, או שגויה מבחינה משפטית. במיוחד, על בסיס המידע הזמין, לא היה בסיס סביר כלשהו להאמין שהפשעים שהתגלו בוצעו בהיקף נרחב או כחלק מתכנית או מדיניות.  כמו כן, לא טעה משרדי בהערכת טבעם או השפעתם של הפשעים שהתגלו, או בגישתו לטענות בדבר התנהגות פסולה אחרת בשטחי ישראל אשר נמצאת מחוץ לסמכות השיפוט של בית הדין.

יתר על כן, למען השלמות והשקיפות – למרות שאין הדבר נדרש מפורשות בהקשר של סעיף (3)108 – שקלתי האם החומרים החדשים שנעשו זמינים לאחר הדו"ח מנובמבר 2014 (כלומר, בשנים 2015-1017) דורשים שאשנה את מסקנותי הקודמות. ואמנם, גם על בסיס חומרים חדשים אלה, מצאתי שהחומרים שהוגשו על-ידי איחוד איי קומרו ונציגיהם המשפטיים של הקרבנות, היו עקביים עם הממצאים המקוריים של משרדי או שלא נתמכו באופן סביר על-ידי מידע זמין כלשהו.

מכל הסיבות הללו, לפיכך, אישרתי את נימוקיי הקודמים והחלטתי לסגור את הבדיקה המקדמיתהזאת. כפי שאישרה ערכאת הערעור של בית הדין, "החלטה סופית" זאת נתונה לתובעת בלבד. 

לסיכום, ברצוני להדגיש שהחלטתי הסופית משקפת את ההערכה המשפטית העצמאית והבלתי-תלויה של הקריטריונים החלים על-פי אמנת רומא. יחד עם זאת, ברצוני להבהיר כי אני מכירה בהחלט בהשפעת הפשעים הנטענים על הקרבנות ומשפחותיהם ומסקנתי אינה מצדיקה פשעים כלשהם שיתכן שבוצעו במסגרת אירועי ה"מאווי מרמרה". 

משרד התובעת בבית הדין הפלילי הבינלאומי עורכת בדיקות מקדמיות וחקירות שהן עצמאיות ובלתי-תלויות, וכן העמדה לדין בגין רצח עם, פשעים נגד האנושות ופשעי מלחמה. המשרד מבצע חקירות בבורונדי, אוגנדה, הרפובליקה הדמוקרטית של הקונגו, דרפור (סודן), הרפובליקה המרכז-אפריקאית (שתי חקירות נפרדות), קניה, לוב, חוף השנהב, מאלי וגאורגיה. המשרד גם עורך בדיקות מקדמיות הנוגעות לאירועים באפגניסטן, קולומביה, גינאה, עיראק/בריטניה, פלסטין, ניגריה, אוקראינה וגבון.

הצהרת התובעת של בית הדין הפלילי הבינלאומי, פאטו בנסודה, על העמדה לגבי כלי שיט הרשומים באיחוד איי קומורו ואחרים.
Source: Bureau du Procureur | Contact: [email protected]